Ciceroniane, adv. – Ciceronisch: ERASMVS Cic p.643 At non ille dicit Ciceroniane, qui Christianus apud Christianos de re Christiana sic loquitur. VIVES disc I 4,4 p.179 Ciceroniane verba coniungere atque adeo Ciceronem esse tota phrasi. ASCHAM ep p.50 (1555) in eo libro, quem Hieronymus Osorius Lusitanus, Ciceroniane, id est prudenter et diserte conscripsit de Gloria. STEPHANVS-H Nizoliodidascalus sig.Aivv Quale est hoc, pro Graeca voce Pleonasmos dicendum esse Occultae insidiae, Ciceronianè quidem certè loqui volenti. LINDANVS Ruewardus p.250 dum Religionis nostrae mysteria magis Ciceronianè quàm Christianè studuit efferre.