peccabiliter, adv. – schuldhaft: SALMERO comm IX p.165 Theophylactus in hunc modum respondet: "... ne porrò uiuamus secundùm carnem, et peccabiliter, sed secundùm spiritum". TREGIANVS ep syll II p.133 (1603) Sic inaestimabiles (licet vulgo non aestimatae) temporis divitiae abliguriuntur, inutiliter, futiliter, et vix unquam non peccabiliter. GERHARD-J in Matth p.1119 cùm Deus Filium suum tradiderit impeccabiliter, misericorditer et iudicialiter; Satanas vero et organa eius peccabiliter et sceleriter.