submussito, -are – leise murmeln: LVTHER ep 14 (1516) Sed nunc eo, quo iubeor et debeo; nolui tamen te insalutato, etsi submussitaret meae ignorantiae et - ut ita dixerim - illoquentiae verecundia; sed vincit affectus in te meus, et salutat te doctissimum, te delicatissimae eruditionis virum, rusticus ille Coridon, Martinus inquam barbarus et semper inter anseres strepere solitus. LEO NOLANVS Erasmus ep 854 (1518) vt viuebamus tum quum nobiscum eras, vt nosti, continuo summussitando cum libellis vtrisque, idque vt foetum aliquem Leone dignum senescendo conciperemus. ANON Stapleton op II p.832 (1620) Quare nullo nititur fundamento falsa haec suspicio: similiter et illud etiam quod Hornus submussitat. PONTANVS-Isaac hist Dan p.596 (1631) Engelbertus ... abiens ac secum submussitans, 'imo et revertar quandoque', inquit.