imprecatorius, -a, -um – verwünschend, mit einer Verwünschng in Zusammenhang stehend: SINAPINVS Celtis ep 333 (1505) Hospes tuus magister Thomas Olomuntzii, ni pecudem albam Zephyris litasset, in urnam prope Cretensis Aeaci condescendisset, ita pressus morbo inprecatorio a Christi sacerdotibus ob illam decimam regis figuli Romanam. CLICHTOVE reg off fol.26v si eradicare prorsus enitatur omnia quae dei honori derogant atque praeiudicant, execrationes imprecatorias, horrendas deierationes, et talia id genus enormia scelera. FLACIVS clav I p.1130 quòd non rarò eodem consilio aut causa generaliter tantum circumloquuntur illam imprecatoriam iuramenti partem. ESTIVS annot p.187 talia verba, quoties in scriptura sacra occurrunt, dicta vel à prophetis, vel ab aliis sanctis viris, non sunt imprecatoria, quasi in miseria suorum inimicorum per se oblectentur.