breuiloquentia, -ae, f. – kurze Rede, Wortkargheit: GVARINO ep 795A (1444?) Ne autem breviloquentiae terminos, quae cum principibus tenenda est, transgrediar. AMMANATI ep 421 (1470) Abice ... aliquando tuam hanc breviloquentiam. BEROALDO mai. ep p.383 G. (1498) Ut breviloquentiam in epistola scribenda colam, faciunt occupationes multiiugae. ERASMVS ad 2,1,92 Laconismus in breviloquentiae significationem abiit. FROSCHAUER ep Tigur III p.467 (1550) Laconica utar breviloquentia, et quae velim uno referam verbo. BVLLINGER serm fol.404r (1552) Talis enim breviloquentia in orando laudem meretur. SIXTVS SENENSIS bibl p.198 (1566) ex quibus prior paraphrasis, quae magis verborum sensus, quàm ipsa verba sectatur, sententiam sacrae lectionis sub copiosa quadam breviloquentia elucidat. WREN-M increp p.89 (1660) è Divini Authoris breviloquentia enatum.
– lex.: PEROTTI ccopiae 1,386 A loquor fit loquentia, quod in compositione dumtaxat usurpatur, ut breuiloquentia et multiloquentia.