grandiloquentia, -ae,
f.
großartige Worte, hoher Stil: PETRARCA
c maled It p.1196 quod grandiloquentiam

parvificentie coniunctam Romanis obicit. BRVNI
hist 4,116 cum
oratores verborum grandiloquentia divino simul humanoque consensu
imperatorem provectum tantae dignitatis ad fastigium demonstrassent. ERASMVS
ep 188 (
1506) quod Latinae tragoediae grandiloquentiam, ampullas et sesquipedalia, vt Flaccus ait, verba hic nusquam audient. LVTHER
op 40,3 p.178 Sicut dixi, Psalmus hic singularem grandiloquentiam habet, ideo crebris figuris utitur. GIPHANIVS
vita Lucr p.67 orationis splendore et, ut ita dicam, grandiloquentia ceteros anteit
Lucretius. POSSEVINO
appar II p.107 quare
Iohannes Evangelista et filius tonitrui dictus, idest fulmen ... , quamquam Epiphanius putat vocatum ob suam grandiloquentiam, quasi è quibusdam nubibus, idest sapientiae aenigmatibus, piam nobis de filio intelligentiam iuxta similem modum persuaserit.

lex.: PEROTTI
ccopiae 32,37 grandiloquus, eloquens et cum quadam uerborum magnificentia loquens, a quo grandiloquentia.