maliloquium, -i, n. – böse Rede: BENVENVTO comm Dante inf 30,124-129 quod solitum maliloquium adhuc vigebat in eo. SALVTATI ep 13,10 (1403) qui Florentinorum nomen et gloriosissimam hanc patriam tam insolenti maliloquio pupugit. MVSCVLVS in Matth p.387 Si ergo maliloquium mox et maledicentia est huiusmodi vocabulis alloqui improbos, ergo malus est hic Christus. FLITNERVS nebulo p.94 Quemadmodum qui ambulat inter duos inimicos, ambobus placere volens, et se commendare, sine maliloquio non potest.