altercatorius, -a, -um
zum Streiten dienend: LEFEVRE in ep Paul col.ix (1512) Quod episcoporum est invigilare, ne doctrinae in locis variae tradantur, ne sint fabulosae, altercatoriae, contentiose. VIVES colloq 13 (1538) Descendamus. Batalarii sunt, qui in palaestram ingrediuntur altercatoriam. CERVANTES SALAZARVS dial p.40 (1554) Acriterne impetuntur quicumque axiomata tutaturi palaestram altercatoriam ingrediuntur?
Lexicographica: TLL (1x, BOETH.)
|