pyrotechnicus, -a, -um – bezüglich auf das Verwenden von Feuer o. Erzeugen einer Explosion: DANAEVS phys alt fol.98r quia vitrum est artis Pyrotechnicae, non autem naturae ipsius opus. BORNITZ rer suff p.14 ut alios usus ignis, in opificiis pyrotechnicis, taceam, sine quo exerceri non possent. MARESIVS-S colleg p.954 Sed omnium artium capax est ratio humana, etiam plurimarum, quarum nec vola nec umbra apparet in bestiis; cuiusmodi speciatim sunt pyrotechnicae, sive quae per ignem exercentur MEDONIVS ep syll V p.658 (1663) Sane qui supersunt codices, quantacunque sunt mole et numero, non unius assis facienda sunt, nisi quod pyrotechnicae arti aliquando inserviant.
– subst., pyrotechnicus, -i, m., der mit Feuer arbeitet: ORTELIVS-An comm lum 8 cum plumbo communi, quod à pyrotechnicis et minerarum cultoribus et metallurgis mater metallorum vocatur.