N
L
W
E
X
C
E
R
P
T
A
glutinatorius, -a, -um
PETAVIVS theol dogm III p.798 deinde consui, et emplastris glutinatoriis curari.
– subst., glutinatorium, -i, n.: LONITZER nat I fol.130r In vino austero decocta folia, vinum ipsum magnorum vulnerum, ut auctor est Galenus, glutinatorium efficiunt. POSSEVINO appar III p.258 quo quidem instrumento pudendi cuticulam supra glandem attrahebant, et glutinatoriis circumdatis iterum praeputium denudatae iam glandi superinducebant, superinductumque iterum circumcidebant. ... Haec Sixtus Senensis post Epiphanium, et alios.
PETAVIVS theol dogm III p.798 deinde consui, et emplastris glutinatoriis curari.
– subst., glutinatorium, -i, n.: LONITZER nat I fol.130r In vino austero decocta folia, vinum ipsum magnorum vulnerum, ut auctor est Galenus, glutinatorium efficiunt. POSSEVINO appar III p.258 quo quidem instrumento pudendi cuticulam supra glandem attrahebant, et glutinatoriis circumdatis iterum praeputium denudatae iam glandi superinducebant, superinductumque iterum circumcidebant. ... Haec Sixtus Senensis post Epiphanium, et alios.
Lexicographica: TLL*