glutinatorius, -a, -um
PETAVIVS
theol dogm III p.798 deinde consui, et emplastris glutinatoriis curari.

subst.,
glutinatorium, -i,
n.: LONITZER
nat I fol.130
r In vino austero decocta folia, vinum ipsum magnorum vulnerum, ut auctor est Galenus, glutinatorium efficiunt. POSSEVINO
appar III p.258 quo quidem
instrumento pudendi cuticulam supra glandem attrahebant, et glutinatoriis circumdatis iterum praeputium denudatae iam glandi superinducebant, superinductumque iterum circumcidebant. ... Haec Sixtus Senensis post Epiphanium, et alios.