auidiusculus, -a, -um – eher gierig: ROSSI-R praef Aristoteles an post (Paul Botley, Latin Translation in the Renaissance, Cambridge 2004, 173) forsan avidiusculus quidam Aristotelis ... quandoque labori nostro gratias aget. FILELFO-F ep 6,56 (1449) quanquam audio te ad rem nummariam factum paulo avidiusculum quam soleres. GVARINI-B ep p.156 (1460) quoniam principem ipsum gloriae avidiusculum cognoscere videbar. AEGIDIVS VITERB or foed Maxim p.111 (1530) sed nescio quo pacto auidiusculum est humanum genus ut alia quaedam adhuc desiderentur. ERASMVS ad 3,6,39 adagium convenire in sordidos atque humiles homunciones, propterea quod ea insula inter contemptas habita sit ob sterilitatem, atque ob id gentem avidiusculam, et alieni appetentiorem fuisse.