cremator, -oris, m. – der (jem.) verbrennt: BVGENHAGEN in ep Paul fol.139v tunc corpora animantium pro peccato immolatorum ... non cremabantur cum gloria in altari Legis, sed cum ignominia eiiciebantur extra castra, et cremabantur, ita ut etiam crematores immundos crederent, quia adhuc figura erat. POSSEVINO appar I p.442 qui perutilem in crematores sacrarum imaginum orationem sive commentarium conscripsit. CRVSENIVS mon III 95 Beatus Achatius ... cum sue colligatur, veruque infigitur, et una simul igne assatur, insultantibus interea impiis crematoribus.