grammatophorus, -i, m. – der Briefe befördert: PALIVRVS Erasmus ep 599 (1517) Egone hominem illum grammatophorum tuum ... vacuis ad te redire manibus ... sinerem ? == ep 695 (1517) puer ille balbus, opinor, cognatus vxoris, vix semihora, priusquam abiret nuncius, significauit abitum grammatophori. WITZEL Nausea ep misc p.119 (1532) Hodie uero se obtulit grammatophorus, qui quoniam certior mihi uidebatur, quam erat auriga, non potui non denuo scribere, teque salutare, uirum bonum, fautorem meum. FOXE ep Tigur p.21 (1559) Atque utinam, ut Petro tum dixi, triplum illi dedissem, dummodo grammatophoro, vel potius grammatoclepto illi, quisquis is fuit, satisfecisset!
– gr.: GVARINO ep 225 (1422) ad me litterae ipsae non pervenerunt culpa τῶν γραμματοφόρων. FILELFO-F ep 7,29 (1450) Nuncio τῷ γραμματοφόρῳ pecunias nullas soluito (adi.?). ERASMVS ep 1753 (1526) quum hic γραμματοφόρος forte fortuna fuisset oblatus. LVTHER ep 1702 (1530) Fortasse prius confecta erunt omnia, quam ad te perveniant hae literae. Nam γραμματοφόρος est tardus. VIVES conscr 80 Γραμματοφόρος est Graece, et a quibusdam nostris veredarius dicitur. PAREVS-Dav in Rom p.1281 Prima est commendatio Phoebae γραμματοφόρου, quam laudat à conditione. – vgl. γραμματοφορία, Briefbeförderung: FABRICIVS-V op p.379 novum in Pomeranea bellum τὴν γραμματοφορίαν an inter Hamburgum, et Dantiscum nuper haud parum conturbaverat.