doctrinaliter, adv. – hinsichtlich o. unter Verwendung einer Doktrin: EP obsc I 8 p.18 Sicut magister noster Tungarus doctrinaliter probavit. CROTVS RVBEANVS Hutten ep 160,16 (1520) iudicio omnium damnatus es tu non doctrinaliter, sed Lovanialiter, quemadmodum et multis innititur pontificis fulmen Romanaliter, non Christionaliter: sunt enim novis erroribus nova confingenda vocabula. ERASMVS ep 1153 (1520) qui iubet illi doctrinaliter obsisti, hoc est non clamoribus seditiosis, sed doctrinae sacrae praesidiis opprimi. LATOMVS c Luth sig.b4r Non videtur necessarium articulorum reddere rationem, quos Theologiae facultas Louanienses, ex libris fratris Mar. Lutheri, paene ad verbum excerptos, doctrinaliter damnauit ALBERTINVS-Arn assert fol.20r Qui vero doctrinaliter aliquid literis mandant, id faciunt scribendo, illi vero disputando.