sonulus
sonulus, -i, m. – 1) Klang: SALVTATI ep 8,20 1393) Deus bone, quos compresse vocis sonulos, quas notularum fracturas, quantam temporum observantiam, quantam spissitudinem et perfectionem quantamque percepi per hec omnia melodiam! FICINO summa Miniat p.303 Posita enim manu condensatur ille aer et in se constringitur et repercutitur intra aurem et sic sonulum quendam obscurum atque obtusum generare videtur. – 2) Sonett: AGRICOLA-R mai. vita Pet p.8 Scripsit autem hoc tempore primam partem sonulorum - ita enim vocant vernaculo sermone - et carminum moralium hetrusca oratione in laudem Laurae suae ... et multa bellissime ad nominis sonum finxit. == vita Pet p.15 Quae scripsit autem tota aetate fere sunt ista: in carmine vernaculo sermone quos supra memorauimus sonulos cum cantionibus vno volumine et Triumphos, latine Bucolica, Epistolas ad Barbatum et Africam. MASSON-P vitae Hetr p.499 multo magis eam sciemus patriam poetae huic fuisse ex sonulo eius, ita enim loqui liceat, centesimo tricesimo tertio.
Lexicographica: GEORGES 0; HVGVTIO

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, sonulus, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 01.11.07 14.06.16 18.07.16

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.