permerdo, -are, -ui, -atum – bescheissen: EP obsc I 21 p.39 Tunc semel venit unus, et permerdavit mihi crucem, et ego osculando maculavi os, et dentes, et nasum. PIRCKHEIMER Eckius p.19 Et concacavi quoque non secus atque Hochstratus indulgentias permerdans. LEMNIVS-S Balbi-G carm 229,119 (Eck spricht) Heu quis mundabit, cum permerdauero lectum? MELANCHTHON ep 6177 (1557) Vocat eos legatos permerdatos et ex podice Illyrici natos. GRVTERVS-J Saeckma ep p.104 (1619) errorum novationumque mere permerdatarum profundissimam cloacam.
– lex.: PEROTTI ccopiae 112 A quo permerdo compositum, quod est foedo, conspurco.