damicella (damis-, damas-), -ae, f.
Fräulein, Mädchen: BENVENVTO comm Dante purg 9,34-42 qui Achilles non stabat verecunde et timide sicut aliae damicellae. SERRAVALLE comm Dante inf 25,94-96 Arethusam, pulcherrimam damicellam de Siracusa insule Sicilie. SAVONAROLA-H serm quadr 2 Surge et cum tribus damicellis, idest pietate, fide, humilitate. FORESTI mul fol.158r Damisella virguncula Mediolanensis, ex vetusta nobilissimaque Triulciana familia progenita (als Eigenname). FOLENGO-T Baldus 2,413 Non splacuere viro damigellae verba pudicae. GIOVIO op IX p.281 Matronarum enim tum princeps erat Damicella Trivultia, huius Augustini cardinalis soror. BRAHE ep ed. Zeeberg 1598-05-08 (1598) Scis Damasellas hīc fata regere, neque ullis rationibus moveri posse.
Lexicographica: TLL 0
|