exprobratorius, -a, -um
tadelnd, beschimpfend: BENVENVTO
comm Dante inf 31,79-81 Et concludit Virgilius in hac parte, dicens: "Lasciamlo stare", quia licet dicam sibi verba exprobratoria, nihil
![](../gif/pfeil.gif)
portat, quia ita ipse nullum intelligit, sicut nullus intelligit eum. IVNIVS-H
ad ed. Manutius-P p.1257 hanc illorum impietatem pari talione ulti fuerunt Macedones ... in scripto oppidi muris elogio prioris iniuriae exprobratorio. CROCIVS-L
nat corr p.86 cum invitatione, non exprobratoria, sed benigná et gratiosá. PEXENFELDER
appar p.361 (
1670) Hujus generis sunt Epistolae Accusatoriae, seu Expostulatoriae, ... Exprobratoriae, Invectivae, Excusatoriae, seu Purgatotoriae, Deprecatoriae, etc. MORHOF
polyh p.526 (
1688) Ejus tamen exemplum hīc apponam epistolam exprobratoriam, è phrasibus illis extantioribus [!], quae in primis septem foliis Medullae Latinitatis Wendelini habentur, concinnatam.