infelicito, -are
unglücklich machen, pass. unglücklich werden o. sein: GLOSS Lucianus Timon 8,1 κακοδαίμων: infelicitans, miser (sensu pass.). ZAMBERTI dol 2378 Quae uos infelicitent et in malum trudant | Cruciatum! LVTHER op III fol.262v (1519) fiducia contrita magis affligit quàm solatur, magis infelicitat quàm promovet. AGRIPPA occ p. 595 Nomina etiam fausta res nostras fortunatiores reddunt, infausta vero infelicitant. POMPONAZZI fat p.215 sciendum est quod non solum ea quae sunt eiusdem speciei propter diversum vel eundem aspectum siderum ... eodem modo vel diverso felicitantur vel infelicitantur. == fat p.379 multi quibus ex sideribus datum est felicitari vel infelicitari nullo ingenio fatum effugere valent. PEXENFELDER appar p.864 cum sapientissime saepe excogitata infaustissimos sortiantur exitus, et callidissimi quique infelicitentur maxime.
Lexicographica: TLL 0 (cf. infelico, falso trad. infelicito NON.);
ma. (OSBERNVS)
|