|
impromptitudo (-mti-), -inis,f.
– 1) Angriff: GLOSS Lucianus Timon 48,1 ἐπιπηδᾶν: insultare; quasi dicat: impromptitudinem facere. – 2) das Nicht-Vorbereitet-Sein: FILELFO-F Dio or 11,118 Erat igitur et apud Troianos secordia et impromptitudo quaedam (gr. ἀθυμία). GRACCVS Celtis ep 61 (1493) Ipse saepius magnam linguae et Latinitatis inpromtitudinem deridebat. BACON org p.341 ob inhabilitatem et impromptitudinem corporum illorum ad motum illum.
Lexicographica: TLL 0;
(zu 2) LATHAM
|