glossogastor (-ter), -oris (-eris), m. – Parasit: ERASMVS ad 4,5,99 Glossogastores. Qui linguam habent venalem, ea loquentes, quae ventri conducunt, Comicorum salibus taxati sunt, dictique γλωσσογάστορες, voce ridicule ex lingua et ventre composita. Quadrabit in malos advocatos, in concionatores, quorum oratio quaestum sapit, in assentatores. Auctor est Julius Pollux libro de Rerum Vocabulis secundo. BVLLINGER in epist p.90 (in mg.) In glossogasteres. KILIAAN etym p.549 (v. mensipeta). MASEN pal styl I p.386 Glossogastores, qui linguā ventri serviunt. MORHOF poem p.752 Ceu Glossogastores levesque palpones, | Scurraeque.