conspurcator, -oris, m. – der befleckt: HVTTEN ep 75 (1518) universae pietatis inversores, Christianae sinceritatis conspurcatores. HOCHSTRATEN ven sanct sig.f4r Et ut semel dicam Christus sanctis suis omnibus usque hodie veritatem hanc occultavit, et solis Lutheranis omnia sacra calcantibus, omnis castimoniae conspurcatoribus, insuper et Veneris et dei Priapi in synagoga priapistica sacrificulis et cultoribus eam reserandam servavit. BVLLINGER in Matth fol.246v Irascatur denique sanctus magistratus blasphemis illis nostri saeculi conspurcatoribus vultus Christi. BEZA ep theol p.319 execrandus ille Samosatenus, eius Ecclesiae conspurcator, in qua primi sunt Christiani nominati.