spaciolum, -i, n.
– kurze Zeit o. Raum: AMERBACH-Bruno ep I 299,15 (1506) hore 
punctulum aut spaciolum. VALERIANVS infel 1,56 ut Scander ... in graviorem recideret aegrotationem, qua brevissimo temporis spaciolo consumptus interiit. SERRANVS dict sig.Z4r Spacium, Ein weite oder lenge eins orts oder einer zeit. Spaciolum diminut. PATRIZI-F pancosmia fol.63r Tertio an minima quaedam inter corpora veluti spaciola, vacua concedantur. REGIVS-H phys p.225 quibus spaciola illa, quae sunt inter particulas aquae, terrae et aëris.
punctulum aut spaciolum. VALERIANVS infel 1,56 ut Scander ... in graviorem recideret aegrotationem, qua brevissimo temporis spaciolo consumptus interiit. SERRANVS dict sig.Z4r Spacium, Ein weite oder lenge eins orts oder einer zeit. Spaciolum diminut. PATRIZI-F pancosmia fol.63r Tertio an minima quaedam inter corpora veluti spaciola, vacua concedantur. REGIVS-H phys p.225 quibus spaciola illa, quae sunt inter particulas aquae, terrae et aëris.
Lexicographica: GEORGES 0