circumfulcio, -ire, -tum – rundherum stützen: PETRARCA sen 8,4,1 Tenes, ut arbitror, memoriam nunquam michi tuum hoc iter placuisse ; quamvis enim in se pium et iustis ex causis susceptum, non sat tamen aut presidiis aut ea, que primum in bellis precipue locum tenet, providentia, circumfultum ab initio visum erat. CONVERSINI intr l.588 (v. reproficiscor). MALVEZZI Tarent 1,43 Deterior sequitur perflata Superbia, denso | Circumfulta choro scelerum. BEBEL-H hymn fol.IIv qui virtute caritatis | circumfultus undique | dominum pro inimico | exorasti populo.