perdiuturnus
perdiuturnus, -a, -um – sehr lang dauernd: TOMMASI Barbaro-F ep II 380 (1451) Perbrevi secutum est ut in recidivam infestam nimium et perdiuturnam prolabereris. FILELFO-F ep 46,29 (1476) Tu mihi solus consolator es reliquus, cuius salutem iuxta ut propriam ipsius mei opto perdiuturnam fore et quamiucundissimam. BEMBO ep 1068 (1530) valetudinem vellem tibi prosperrimam perdiuturnamque consistere. STANIHVRST Hib p.54 Vtrvm prudentius aut optabilius esset, nullam antiquitatis memoriam colligere, an commentarios aliquos rerum nostrarum scribere, perdiuturna dubitatione ... aestuaui.
Lexicographica: TLL (1x, CIC.)

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, perdiuturnus, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 02.04.06 21.01.19

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.