uisitatorius, -a, -um – 1) die Visitation (durch kirchliche Autoritäten) betreffend: CARLOWITZ-N Pflug ep 156 (1540) Virgines Vestales apud S. Crucem in dies expectant expulsionem; indignatur enim illis princeps maxime propterea quod visitatoriae ordinationi parere recusarint. LEYSER-P ep p.106 (1611) In iis universis et singulis tradit Huberus literas B. Polycarpi, paulo ante obitum ad Huberum datas, de innocentia sua ac doctrinae veritate, ejusqve cum articulis Visitatoriis consensu publice testari. – 2) generell, den Besuch, die Kontrolle betreffend: SCHICKARD ep 418 Quanquam initio parùm curarim hoc munus visitatorium ut ... corpusculo meo fortassis non ita commodum. GMELIN Schickard ep 641 (1634) quod praeterito die Jovis, ut vocant, Collega et Affinis tuus M. Glöcklerus, iter suum visitatorium certò sit ingressus. ALEGAMBE bibl p.400 Mox abdicatā nosocomij administratione, tanquam Institutis nostris parum consentanea, totum se ad visitatoria Societatis ministeria conuertit.