stentoreus, -a, -um
durchdringend: DORPIVS or 3,2,4,9 ne voce ... tonante stentoreaque utatur. KARLSTADT Eck ep 84 (1519) Apud Viennenses stentoreus
![]() Lexicographica: TLL 0
Etymologie: vgl. HOFMANN lex IV p.259 stentor Graecorum omnium vocalissimus, qui quinquaginta hominum clamorem vocis magnitudine adaequabat. Homer. Il. 5. v. 784.
|