inuult(u)atio, -onis, f. – Verhexung unter Zuhilfenahme eines aus Wachs oder Ton gemachten Abbilds des Gesichts einer Person: INSTITORIS mall p.27 vbi agitur de fascinatione, seu inuultuatione vetularum. FILESAC idol fol.75v Quod per tales artes et ritus impios, per sortilegia, per carminationes, per inuocationes Daemonum, per quasdam inuultationes, et alia maleficia, nullus vnquam effectus ministerio Daemonum subsequatur. HOFMANN lex V p.731 (vultus) Hinc Vultivoli, qui, ad affectus hominum immutandos in molliori materia, cera forte vel limo, eorum quos pervertere nituntur effigies exprimunt, ... . Iidem vero et Vultuarii appellati sunt et praestigiae illorum Invultus, item Invultatio. Sic Ioannam Reginam, Philippi Pulchri Galliae Regis uxorem, a Guichardo Episcopo Trecensi invultatam esse, et hāc invultatione periisse.