doctulus
doctulus, -i, m. – ein einigermaßen Gebildeter: ERASMVS ad 4,2,67 ut inter idiotas uideri possit doctulus, inter eruditos indoctus. – peiorativ: MALLARIVS Erasmus ep 2424 Ex quo nuper doctulus quidam, argutus nimis, ansam calumniandi, magna sui erroris nota, temere caepit, illud in Erasmi insolentiam, vt pulchre rhetoricatur, referens. VIVES disc I 5,5 p.206 in hac Italia doctulorum audaciā excussa sunt omnia.

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, doctulus, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 03.11.05

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.