doctulus, -i, m.
ein einigermaßen Gebildeter: ERASMVS ad 4,2,67 ut inter idiotas uideri possit doctulus, inter eruditos indoctus. peiorativ: MALLARIVS Erasmus ep 2424 Ex quo nuper doctulus quidam, argutus nimis, ansam calumniandi, magna sui erroris nota, temere caepit, illud in Erasmi insolentiam, vt pulchre rhetoricatur, referens. VIVES disc I 5,5 p.206 in hac Italia doctulorum audaciā excussa sunt omnia.
Lexicographica: TLL 0
|