cicuris, adj. – zahm: SALVTATI inv Lusc p.7 licet, enim, bestia sis, non tamen es cicuris, idest humana, sed rana, non simplex bestia, sed omnino bestia bestialis. VALLA-L eleg 4,42 Ego potius aprum dixerim, qui ex fera cicuris est factus. . VIVES init 13 qua sapientia ... molliti et mansuefacti homines, cicuriores ex efferatissimis redditi. == ibid. Orpheum lapides movisse ... et feras fecisse cicures.