bibliotaphus, -i, m.
der seine Bücher begräbt (d.i. nicht verleiht): ALDVS praef 37 p.60 (1502) nec quivi unquam in te vel minimum invidiae deprehendere, ... ut quosdam pusillanimes et bibliotaphos notavi (vgl. praef 42B p.68 (1502) rumpantur, si qui sunt βιβλιοτάφοι et invidi).
Lexicographica: TLL 0; LSJ 0
|