oblatrator, -oris, m.
der 'entgegenbellt', d.h. herabsetzt, schlecht macht: PICO-G dign 26,162 Ita consueuerunt non pauciores, ne dicam plures, habere oblatratores quae bene sancteque aguntur ad uirtutem, quam quae inique et perperam ad uitium.
Lexicographica: TLL (SIDON.);
LATHAM
|