bizar(r)us, -a, -um
launisch: POGGIO ep II 2,17 (1426) Nam quod ille nescio quis doctus censet bizarrum dici pervicacem oportere, longe abest [a] proprietate verbi. FILELFO-F ep 2,1 (1431) Diximus autem quaedam descendere a nominibus, ut morosus qui multis est variisque moribus, qualem vulgo bizarrum vocant. FOLENGO-T Baldus 12,583 Sic vadant quantae sunt bruttae, suntque bizarrae.
Lexicographica: TLL 0
|