permurmuro, -are
1) murmelnd bis zum Ende sprechen, aufsagen: ERASMVS
ench p.30 Tu fortasse cum oras, hoc modo spectas, quantum psalmorum permurmuraris et

multiloquium orandi uirtutem arbitraris. ==
mor 60 p.176 homines suaves se suo officio probe perfunctos aiunt, si preculas illas suas utcumque permurmurarint. LVTHER
op 4 p.705 ut putet se abunde coluisse Deum, si cereolo ardenti pompae intersit, ore boet et preculas permurmuret. BORSALVS
Cranevelt-F ep 108 (
1522)
sacerdotium multis ... preculis horariis oneratum, quas et palam in templo et domi privatim permurmurare oportet. IONAS
praef in Cor sig.B2
r Nunc plerique coenobitae post preces illas utcunque permurmuratas, ventrem ita piscibus farciunt, ita distendunt ut credas eos perdendis cibis conductos.
2) weiter gedämpfte Geräusche machen: BORBONIVS mai.
Ferr 116 (
über einen Kohlemeiler) uento uia nulla nec aurae | Linquitur, ipse intus frustra permurmurat ignis | Aera disquirens.