annuatim, adv. – jährlich: BENVENVTO comm Dante inf 15,121-124 quod annuatim in prima dominica quadragesimae currunt homines pedites ad unum palium viride certatim. CONVERSINI intr l.123 princeps michi domum conduxit et hanc ipsam uino, annona ... ac porco annuatim instruebat. POGGIO ep I 13 (1421) non erit opus longo tempore, nam annuatim aliquid vacat. CALEPINVS AASS Oct IX p.752 Constat etiam Janbonum quadragenario jejunio ter annuatim se afflixisse. BIDERMANN theat I p.222 quantum annuatim conveherent frumenti. al.
– lex.: PEROTTI ccopiae 10,27 Item ab anno annuatim aduerbium, quod significat per singulos annos.