deordinatio, -onis, f. – Verwirrung, Unordnung: VILLANI-F comm Dante inf 1,31-33 sub trium bestiarum figura ostendit que in deordinatione nature, quasi ordinata oppugnacula ex insidiis erumpentia, hominis rectum iter impediunt. DORSTEN tert stat p.272 Et assignat ... 4 causas, cur ecclesia recte dicatur Babilon: prima quia ordo virtutis est in ipsa per deordinacionem vitiosam enormiter confusus. WIMPFELING ep 146 (1503) qui disciplinam episcoporum fugiunt, qui se exemptos gloriantur in ecclesiasticae hierarchiae deordinationem. LVTHER op 60 p.147 quod homo filius Dei totus sanctus est sine deordinatione et tamen subiectus idiomatibus humanis absque peccato, aerumnis et morte. BRVNO immens 2,13 (v. ordialiter). == immens 6,15 Stat quod spiritus inclusus evertit montes, et aqua irrumpens vel erumpens mirabiles exercet vires, sed hoc est ex violentia et deordinatione quadam.