nugalis, -e – nichtig, unnütz: PICO-G adv astrol 3,13 Nos nec Marte utentes neque Luna, propriam ex Sole reddimus rationem conditionem utriusque gentis, quam praeter aliam somniare sibi, nugalis potius est quam philosophi. ERASMVS ad 2,1,1 p.404D Implent mundum libellis, non iam dicam, nugalibus, quales ego forsitan scribo.
– subst., nugalia, -ium, n.pl., Nichtigkeiten, Absurditäten: PEROTTI ccopiae 41,31 Et nugae, ...; hinc fit nugor uerbum ... et nugax ... et nugatio iocatio, ... et nugalia, hoc est nugationes (Perotti zitiert Gell. 6,17,3). PICO-G adv astrol 12,2 Sic reiciuntur qui nugalia haec tam indigne de caelo, tam mendaciter ficta, quasi de caelo tamen habita venerantur. CAROLIDES carm Weston parth III sig.F2v Sed quia proiectis nugalibus, ardua quaeris | Et calcas animo ingenti vestigia rerum.