philomythos (-mitos, -mites), -is, m. – der Geschichten liebt: POLIZIANO Lamia 3 Siquidem, ut Aristoteles ait (met. 982b18), etiam philosophus natura philomythos, idest fabulae studiosus est. VIVES ep 4 p.1115 T. Qui effeceris ut iam non philomitos mendaxque poeta, sed gravissimus philosophus exeat talisque poeta, quales Horatius et Strabo primos illos ac antiquissimos fuisse dicunt, quorum poesim primam 25 quandam philosophiam affirmarunt. VADIAN poet 17 p.129,17 Aristoteles in praefatione Metaphysicorum ... Philomitem, id est fabularum amatorem aliqualiter philosophum esse dicit. ANON Hutten op suppl I p.360 Simile enim priscis factum fuisse temporibus, tum Homerus ipse philomites, tum poetae ad unum omnes attestantur.
– gr.: WITSIVS symb p.282 Quae recentiores revelationes de flagris aculeatis, et verberum numero, aliisque circumstantiis, Evangelio addunt, inverecunda φιλομύθων inventa sunt.