excogitator, -oris, m. – der sich ausdenkt: PETRARCA vir ill II (Hercules) 2 Euristeus ipse, difficilimorum excogitator preceptorum. GVARINO ep 596,8 amor ipse, timoris socius et sollicitus periculorum excogitator. DECEMBRIO-A pol 6,67,22 ipsis novarum libidinum excogitatoribus. PONTANO serm 5,2,55 rex commendabat novi portorii excogitatorem. ERASMVS coll 52 ab inveniendi et indagandi scientia, quod ἀλφεῖν invenire et excogitare significet; unde homines Alphestae dicuntur repertores et excogitatores apud Homerum. GIRALDI-LG hist 9 p.414 Caduceator ille Cyllenius, in Algido fusus monte, uerborum excogitator.