frustulatim (frustil(l)atim), adv. – in Teile(n), stückchenweise: PLATINA hon vol 9,11 Mane ficos siccas frustulatim concisas. ZAMBERTO dol 971 Frustilatim secarier caudam bovinam. RHEGIVS epit epist p.143 Non est ideo stilus ... quasi panis frustilatim mendicandus, nam qui hoc faciunt non ex die solum vivunt, sed in diem, et nisi liber iste praesto sit, ex quo quid excerpant, colligere tria verba non possunt. ERASMVS ad 3,7,1 p.881E Redit aquila, ... uidet sua uiscera frustulatim discerpta. == Cic p.706 qui ex Cicerone uerba frustillatim mendicant. TIT Angeli Salae Vicentini chymiatri ... opera ... frustulatim hactenus ... excusa (Rothomagi 1650). ERYTHRAEVS Eudemia 7,7,11 Quod si te post vesperum in his regionibus conspicor, frustulatim differam ac mordicus tibi jecur abripiam ut cum prandio coena conveniat.