batalarius, battalarius, bacalarius
bat(t)alarius, -i, m. – 1) der kampferfahrene Soldat (nur verwendet zur Erklärung der Herkunft des Universitätsgrades): VIVES coll 13 batalarius, Gallico nomine, dicitur is miles, qui iam semel proelio, quod illi batallam vocant, interfuit collatis signis, et manum conseruit cum hoste; ita in palaestra litteraria batalarius coepit nuncupari Lutetiae is, qui publice de arte quapiam disputasset. == disc I 1,10 p.72 ut eos vero, quos ad hoc, i. professionem artium, ... dignos censuissent, rectores academiarum gradu aliquo honoris insignirent, batalarios dixerunt, vocabulo vetere lingua Gallica usurpato in tyrocinio militiae de iis, qui iam praelio interfuissent. PEXENFELDER appar p.301 ut Juvenes ... ad Baccalaureatum aspirant, seu Baccalaurei fieri desiderent; quae vocabula ex Gallica lingua, cui battalum est praelium et battalarii tirones milites, profluxerunt; ... ex Battalariis postea depravate Baccalarii et Baccalaurei sunt facti. – 2) Universitätsgrad des bacalaureus: VIVES disc I 1,10 p.73 si quis non credit, inspiciat tot per Galliam ... grassatores latronesque artium vel magistros vel batalarios.

LEMMALISTE GRUPPE: (zu 2) educ. INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, batalarius, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 20.04.04

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.