bat(t)alarius, -i,
m.
1) der kampferfahrene Soldat (
nur verwendet zur Erklärung der Herkunft des Universitätsgrades): VIVES
coll 13 batalarius, Gallico nomine, dicitur is miles, qui iam semel proelio, quod illi

batallam vocant, interfuit collatis signis, et manum conseruit cum hoste; ita in palaestra litteraria batalarius coepit nuncupari Lutetiae is, qui publice de arte quapiam disputasset. ==
disc I 1,10 p.72
ut eos vero, quos ad hoc,
i. professionem artium, ... dignos censuissent,
rectores academiarum gradu aliquo honoris insignirent, batalarios dixerunt, vocabulo vetere lingua Gallica usurpato in tyrocinio militiae de iis, qui iam praelio interfuissent. PEXENFELDER
appar p.301 ut Juvenes ... ad Baccalaureatum aspirant, seu Baccalaurei fieri desiderent; quae vocabula ex Gallica lingua, cui

battalum est praelium et battalarii tirones milites, profluxerunt; ... ex Battalariis postea depravate Baccalarii et Baccalaurei sunt facti.
2) Universitätsgrad des bacalaureus: VIVES
disc I 1,10 p.73 si quis non credit, inspiciat tot per Galliam ... grassatores latronesque artium vel magistros vel batalarios.