necromanticus (negr-, nigr-), -i, m.
Totenbeschwörer, Magier: ALIGHIERI-P comm III Dante inf 20,1-57 (v. hydromanticus). PETRARCA fam 9,5,15 multis iam nigromanticus ac magus appareo, quia sepe scilicet solus sum et ... quia Virgilii libros lego. BENVENVTO comm Dante inf 19,1-6 iste Simon fuit judaeus a juventute sua philosophus, astrologus et nigromanticus magnus. CELTIS am 1,14,64 Arcanas quondam mihi quae ... tribuit necromanticus artes. GVAZZO comp 1,2 p.11 a qua necromantia nomen sumpserunt Necromantici, quorum incantationibus mortui resuscitari, diuinare, et ad interrogata respondere videntur. adi., Zauber-: DEE tuba praef Non de variis Negromanticae Artis vel definitionibus vel divisionibus vel Speciebus vel etiam multifaria ejusdem praxi hic scribendi nostra intentio.
Lexicographica: GEORGES 0;
LATHAM (necr-, negr-, nigr-)
|