praemonitor, -oris, m. – der vorher warnt: BOCCACCIO gen 15,2 (antea: ruinam premonstrantibus fatiscentibus rimis) Ego his premonitoribus libens gratias ago! SALVTATI ep 2,19 qui meus in adolescentia fuisti premonitor, ut, te doctore, melior possem evadere. PICO-G ep 30 Verum ut te praemonitore prius, ita nunc adiutore opus est. SEPVLVEDA lib arb 2,19 p.506 Nam divinatio quid esse aliud intelligitur, quam futurorum praenuntiatio? At isti non praemonitorem Apollinem, sed eorum, quae praedicit, causam et auctorem faciunt. CANTIVNCVLA-C top sig.A3r Non magnae - fateor - difficultatis est, grandem argumentorum syluam ex iuris professorum libris colligere ... non adducto à quo acceperis praemonitore.