superbonus, supermelior, superoptimus
superbonus, -a, -um – übergeordnet gut, außerordentlich gut: – 1) superbonus: FICINO Dionys div nom 2,1 p.138 invocantes videlicet Trinitatem bonorum principium atque superbonam (gr. ὑπεράγαθον). == Plotin enn 6,9,6 Quam ob rem uni nihil est bonum, neque voluntas igitur alicujus, sed est - ut ita dixerim - superbonum (gr. ὑπεράγαθον). LEFEVRE praef 96 (1512) Christus et spiritus ejus superbonus praestabunt, ut pietate proficiant. CLICHTOVE Antiluth fol.84v cum deus, substantia maxime unus, plurimas etiam inter se diversas subeat rationes: quando omnipotens, sapiens, superbonus, aeternus, perfectúsque dicitur. HANGEST lib arb sig.a3v Superbono itaque deo immensae gratiae, qui plusquam septem milia virorum sibi reservavit, qui genua coram Baal nequaquam curvaverunt. – 2) supermelior: SCHMID-Sebastian in Hebr p.846 Quippe quod supermelioribus promissionibus sancitum fuit (vgl. p.845 Hoc autem potius dicimus, quod Apostolus probet immediatè antecedentia, hoc est, promissiones Novi Testamenti praestantiores esse). – 3) superoptimus: VATABLE Lefevre praef 83 p.252 quod Deus superoptimus annuat.
Lexicographica: GEORGES 0; LATHAM superoptimus

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, superbonus, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 22.02.04

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.