iustitia, -ae, m.
oberster Richter, (span.) el Iustizia: VALLA-L gesta 2,4,9 Ei gubernator pretorque, quem iustitiam vocant, atque archiepiscopus cum ceteris sue factionis intercedunt. BODIN rep 1,8 p.131 (ed. 1641) Praetor maximus Aragonum, quem Iustitiam magnum appellant. SPINOZA tract pol 7,30 Aragonenses iura, quae ipsis omnium aequissima visa sunt, instituerunt, quorum summus interpres, et consequenter supremus iudex non rex, sed concilium esset, quod septendecim vocant, et cuius praeses Iustitia appellatur; hic igitur Iustitia et hi septendecim ... ius absolutum habent omnes sententias ... revocandi et damnandi (vgl. Bruder, ed., 1843, ad. l.).
Lexicographica: TLL iustitia 0
|