doctiloquus, -a, -um – gelehrt redend: BOCCACCIO carm 7,21 ampla ... doctiloqui vatis ... carmina. PANORMITA Herm 2,17, 15 Namque ego doctiloquo uiuaces carmine reddam | Semper amicitias - sit modo uita - pias. FILELFO-F sat 2,8,66 Ultima doctiloquos videt et nutrit India nullis | vestibus utentes. == Guarino ep 747 (carm) Quem nunc doctiloquo nempe Catullo similem ferunt. SORANVS epig 2,92,5 Ardua doctiloqui resonantia classica vatis. BAPT MANT Cortes 72 Hei mihi, doctiloquis si sunt mala uatibus astra. CELTIS od 2,9,16 Noricorum gens ad Istrum | Doctiloquas odiens camenas. == Germ 2,24 doctiloquae praecepta ... Minervae. GVNDEL Lefevre praef 103 sumite doctiloqui lectores dogmata Fabri. BOEHME mor p.200 mox doctiloquae praecepta adijsse Mineruae. LOTICHIVS opera p.323 Nuper doctiloqui narrabas fata Philippi.
– lex.: VALLA-L eleg 1,12 a loquor sunt plura: ... magniloquus, altiloquus, grandiloquus, vaniloquus, doctiloquus, versutiloquus, fatiloquus faciunt comparativa magniloquentior, grandiloquentior, et item caetera, superlativa magniloquentissimus, grandiloquentissimus, et reliqua; sed eorum positiva possunt esse ... participia, magniloquens, grandiloquens. TEXTOR-I epithet p.155 Doctiloquus Bapt. Pius, Inuida doctiloquo premis et molimina cantu.