pseudadelphus, -i, m. – jemand, der nicht wirklich der Bruder ist: MVTIANVS ep ed. Krause 178 (1512) pariter curiam intrant, ut junctis viribus unum premant Mutianum. Tanta est γιγάντων ἀπόνοια, tanta pseudadelphorum perfidia. WITZEL ep sig.Cc1r (1532) A Christo mihi sat pacis esset, si esset a Mundo, si a pseudadelphis. PACEVS Calvin ep 1937 (1554) Etsi autem non minus heic etiam sit periculi a pseudadelphis quorum ut hydrae herculeae tanta est foecunditas, et ut aliorum quorumque pessimorum praesertim a morte Lutheri incredibilis paene fuit quasi repullulatio. MVSCVLVS in gen p.819 Quòd si legem hanc fraternae charitatis pseudadelphi transgrediuntur.
– lex.: PEROTTI ccopiae 1,210 pseudadelphus, falsus frater. (v. pseudologus).