disciplinabilis, -e – 1) lernfähig: BVRY-R philobiblon 1 veritas vero quae lucet in libris omni se disciplinabili sensui manifestare desiderat. POMPONAZZI fat p.156 Ast qui non est risibilis non est homo, et similiter qui non est disciplinabilis. Sed Socrates non addiscet grammaticam, neque ridebit. Ergo Socrates neque est risibilis neque grammaticae susceptivus. – 2) sich mit der Lehre beschäftigend: ASCHAM ep p.2 Formam ejus praeceptoris in duos includo libellos. Prior, magnam partem ἠθικὸς est: alter disciplinabilis. – 3) lehrbar: COMENIVS method p.305 Antisthenem ... dixisse: ἀρετή ἐστι διδακτή, virtutem esse diciplinabilem.