umbratilis, -e
1) an den Schatten gewöhnt: PLATINA
princ 3 p.163 (De legendo milite) ex omni tamen genere
hominum non sunt legendi milites: ... nolo quempiam ex artibus

sessulariis, quae homines ita molles et umbratiles reddunt ut solem ... pati vix possint.
2) zurückgezogen, unauffällig: PEROTTI
ccopiae 2,657 ab umbra umbrosum dicimus opacum, umbratilem uero, qui umbra detentus est, ut uita umbratilis dicitur umbra atque ocio marcescens. CALVIN
def 9/10 ex placida sua et umbratili quiete.
3) schattenhaft, aus einem Schatten bestehend (
d.h. nicht faßbar oder nicht wirklich, nur andeutungsweise vorhanden oder durchgeführt): PETRARCA
rem 2,114,60 intelligens quid in rebus uerum, quid umbratile. SALVTATI
ep 1,17 sum enim inter labores et anxias curas et in umbratili quodam honore admodum sterili. ==
ep 4,4 si quis uere et non umbratilis caritatis uelit esse cultor. FILELFO-F
ep sig.e3
r qui
canis umbratilem secutus imaginem, quam ferebat ricut carnem, reliquit. VALLA-L
repast 1,14,24 noster in Deum amor, qui fragilis, imperfectus et paene umbratilis est. FICINO
comm conv 1,4 ubi corpus quidem pulchrum, animus minime, tamquam umbratilem et fluxam imaginem pulchritudinis uix et leuiter diligamus. ==
fam 1,41 miser
habendus est quisquis ... se ex homine bestiam reddit, spiritali ... pulchritudini corporalem et umbratilem formam anteponendo. POLIZIANO
misc 34,7 sunt enim sciamachiae nihil sane aliud quam umbratiles pugnae.
4) unklar: CALVIN
def 19 ut
communicatio ficticia et umbratilis dici nequeat.