regratior, -ari, o. regratio, -are – danken: PICCOLOMINI educ 30 (1450) Cum ... omnes homines Deo referre gratias debeant, tu illi maxime regratiari et servire teneris. GVARINO ep 862,29 (1452) si quis ita dixisset: "Vobis regratior, quia ...". BESSARION ep 55 p.524 (1463) regratior ... dominationem uestram, quod ad omnia mihi accumulatissime satisfecerit. LEONTORIVS Amerbach ep I 426,81 (1509) eidem regraciando de omnibus bonis, quae su pientissima paternitas mihi foecit.
– lex.: VALLA-L eleg 5,41 Agere gratias est verbo, quod quidam barbare dicunt 'regratior'; habere gratias est in animo.